Metodyki Agile, wywodzące się z koncepcji lean manufacturing opracowanej przez Toyotę w latach 40. XX wieku, zostały zaadaptowane przez zespoły programistyczne w celu ograniczenia strat i zwiększenia przejrzystości przy jednoczesnym szybkim reagowaniu na stale zmieniające się potrzeby klientów. Jako całkowite przeciwieństwo modelu kaskadowego zarządzania projektami, w którym dążono do dużych premier, metodyki Agile sprawiają, że zespoły programistyczne sprawniej współpracują i wprowadzają innowacyjne rozwiązania szybciej niż dotychczas. 

Wśród tradycyjnych metodyk Agile w zakresie zarządzania projektami rozróżnia się dwa rodzaje ram postępowania: Scrum i Kanban. W metodyce Scrum praca nad projektem przebiega w postaci iteracji o stałym czasie trwania, natomiast Kanban polega na ciągłym publikowaniu nowych wydań. Po ukończeniu pracy zespół natychmiast przechodzi do kolejnego etapu. 

Ramy zarządzania projektami Agile 1: Scrum

Scrum to ramy postępowania będące podstawą procesu zarządzania projektami Agile, który wykorzystuje iteracje o ustalonym czasie trwania nazywane sprintami. Każdy sprint obejmuje cztery wydarzenia.

Każdy projekt zaczyna się od backlogu, czyli zestawu prac, które należy wykonać. W środowisku Scrum istnieją dwa backlogi. Pierwszy z nich to backlog produktu, należący do product ownera i będący listą funkcji o określonych priorytetach. Drugi to backlog sprintu. Jest on wypełniany zgłoszeniami z backlogu produktu według kolejności, aż do osiągnięcia potencjału wykonawczego kolejnego sprintu. Zespoły Scrum mają unikatowe role właściwe dla ich funkcji w procesie. Zwykle wyznacza się Scrum Mastera, który jest mistrzem metodyki Scrum w zespole, product ownera określającego wymagania produktowe oraz zespół Scrum, który często stanowią członkowie interdyscyplinarnego zespołu odpowiedzialnego za wykonywanie zadań.

Cztery wydarzenia Scrum

Ramy zarządzania projektami Agile 2: Kanban

Kanban to ramy zarządzania projektami zgodnie z metodyką Agile, w których prace dopasowywane są do możliwości zespołu. Celem jest jak najszybsza realizacja zadań, tak aby zespoły mogły reagować na zmiany jeszcze szybciej niż w metodyce Scrum.

W przeciwieństwie do ram postępowania Scrum w metodzie Kanban nie ma (zazwyczaj) rejestru zadań. Prace do wykonania znajdują się w kolumnie Do zrobienia. Dzięki temu zespoły Kanban mogą skoncentrować się na ciągłym publikowaniu wydań, co mogą robić w dowolnej chwili. Wszystkie prace są widoczne, mają określony zakres i są gotowe do wykonania, dlatego po realizacji jednego zadania zespół może natychmiast przejść do kolejnego. Ilość pracy jest dostosowywana do możliwości zespołu za pomocą limitów WIP. Są to wstępnie zdefiniowane ograniczenia wskazujące, ile pracy można jednocześnie dodać do jednej kolumny (nie dotyczy kolumny Do zrobienia). Metodyka Kanban składa się z czterech następujących komponentów:

Cztery komponenty metodyki Kanban

Po wybraniu platformy Agile do obsługi tworzenia oprogramowania należy zadbać o możliwość śledzenia postępów zespołu, aby można było planować przyszłe prace i sprinty. Szacowanie kosztów projektu w ramach metodyki Agile ułatwia zespołom Scrum i Kanban określenie swojej wydajności. Raporty Agile umożliwiają sprawdzanie postępów zespołu w miarę upływu czasu, wykresy Gantta i porządkowanie backlogów ułatwiają natomiast menedżerom projektu dbanie o aktualność listy prac i przygotowanie zespołu do sprawnego działania.