Punkty historyjek oparte na ciągu Fibonacciego to sposób na oszacowanie względnego nakładu pracy lub złożoności zgłoszeń w programowaniu Agile przy użyciu liczb z ciągu Fibonacciego. Zamiast próbować dokładnie wyliczyć liczbę godzin lub dni, zespoły przypisują te wartości punktowe do zgłoszeń w oparciu o ich postrzeganą trudność w porównaniu z innymi zgłoszeniami. 

Kiedy zespół przypisuje 5 punktów historyjek do funkcji, oznacza to, że praca ta jest mniej więcej dwa razy bardziej złożona niż historyjka 3-punktowa i około połowę mniej trudna niż zadanie 8-punktowe. 

Dlaczego warto używać ciągu Fibonacciego do szacowania Agile?

Punkty historyjek oparte na ciągu Fibonacciego sprawdzają się dobrze w szacowaniu Agile, ponieważ w naturalny sposób odzwierciedlają wzrost niepewności wraz ze wzrostem złożoności zadań. Odstępy między liczbami stają się coraz większe — różnica między 1 a 2 jest niewielka, ale skok od 13 do 21 jest znaczący. 

Ta właściwość matematyczna odzwierciedla złożoność rzeczywistych projektów. Małe zadania są stosunkowo przewidywalne, podczas gdy duże funkcje wiążą się z większą liczbą niewiadomych, co sprawia, że rozróżnienie między 13-punktowym a 21-punktowym epikiem jest dużo bardziej istotne. 

Metodologia punktów historyjek opartych na ciągu Fibonacciego w naturalny sposób prowadzi zespoły do podziału zbyt dużych zadań na mniejsze części.

Względny charakter punktów Fibonacciego zachęca zespoły do dokładniejszego przemyślenia oceny nakładu pracy, a nie do pośpiesznego przypisywania arbitralnych szacunków dotyczących czasu. Zamiast dać się wciągnąć w rozważania, czy coś zajmuje 7 czy 8 godzin, zespoły skupiają się na tym, czy jedno zadanie jest mniej więcej dwa razy bardziej złożone niż inne.

To przemyślane podejście przekłada się na lepsze decyzje dotyczące planowania sprintu i bardziej przewidywalne osie czasu dostarczania, na których interesariusze mogą polegać.

Bardziej wartościowe dyskusje zespołu podczas planowania sprintu

Kiedy członkowie zespołu przypisują tej samej historyjce różne wartości punktowe, naturalnie skłania to do wartościowych rozmów na temat zakresu, złożoności i podejścia do wdrożenia. Dzięki temu można poznać założenia, określić możliwe bariery i zapewnić zespołowi pełne zrozumienie zakresu pracy.

W rezultacie współpraca między członkami zespołu jest lepsza i panuje między nimi wspólne zrozumienie, co ogranicza niespodzianki podczas opracowywania.

Przyspieszenie procesu szacowania w celu uniknięcia drobnych opóźnień

Odstępy między liczbami ciągu Fibonacciego zapobiegają dyskusjom zespołu na temat niewielkich różnic, które nie mają znaczenia z punktu widzenia planowania. Zamiast spierać się, czy dany element zasługuje na 6 czy 7 punktów, zespół musi wybrać między 5 a 8 punktami, co wymusza skupienie się na szerszej perspektywie. 

W ten sposób można szybciej osiągnąć porozumienie podczas sesji planowania i poświęcić więcej czasu na rzeczywiste prace rozwojowe.

Oto jak można skutecznie wdrożyć punkty historyjki Fibonacciego ze swoim zespołem.

1. Wybierz historyjki będące punktem odniesienia jako punkty referencyjne z uwagi na złożoność

Zidentyfikuj kilka ukończonych historyjek, które Twój zespół może wykorzystać jako punkty odniesienia w celu uzyskania spójnego szacunku. Wybierz przykłady, które reprezentują różne poziomy złożoności. Mogą to być prosta 1-punktowa historyjka, przeciętna 5-punktowa historyjka i złożona 13-punktowa historyjka.

Te punkty odniesienia pomagają zespołowi zrozumieć, co reprezentuje każda wartość punktu. Zachowaj widoczność swoich historyjek będących punktami odniesienia podczas sesji szacowania i regularnie się do nich odwołuj, zwłaszcza gdy dołączają nowi członkowie zespołu lub pracujesz nad nieznanymi funkcjami.

2. Podzielenie dużych historyjek użytkowników na wykonalne zadania

Aby móc skutecznie szacować, upewnij się, że każda historyjka użytkownika jest wystarczająco mała, aby ją ukończyć w ciągu jednego sprintu. Duże, niejednoznaczne historyjki powodują niepewność podczas szacowania i utrudniają zespołom pełne zaangażowanie się w cele sprintu.

Gdy historyjka wydaje się być zbyt duża, aby ją dokładnie oszacować, podziel ją na mniejsze, bardziej praktyczne fragmenty. Proces ten często ujawnia ukrytą złożoność i zależności, które nie były oczywiste w oryginalnej historyjce.

Podział historyjek na mniejsze części pomaga również w zarządzaniu backlogiem i zapewnia większą elastyczność podczas planowania sprintu. 

3. Upewnienie się, że każda historyjka użytkownika ma konkretne cele i kryteria sukcesu

Jasno sformułowane i dobrze zdefiniowane historyjki sprawiają, że oszacowanie jest znacznie dokładniejsze i pomagają zapobiegać pełzaniu zakresu podczas prac programistycznych. Przed przypisaniem punktów historyjek upewnij się, że każda z nich zawiera konkretne kryteria akceptacji i jasną definicję ukończenia. 

Nieprecyzyjne historyjki, takie jak „poprawa wydajności systemu”, są niemożliwe do dokładnego oszacowania. Dlaczego? Chodzi o to, że zakres jest nieograniczony, co nie jest dobre dla nikogo.

Skup się raczej na konkretnych wymaganiach takich jak „skrócenie czasu ładowania strony katalogu produktów do poniżej 2 sekund”. Dobrze zdefiniowane historyjki usprawniają też przepływy pracy Agile i pomagają utrzymać tempo przez cały sprint. 

4. Zastosuj metodę Planning Poker w celu wspólnego oszacowania pracy

Planning Poker to skuteczna technika szacowania punktów historyjek. Podczas korzystania z niej członkowie zespołu niezależnie przypisują punkty oparte na ciągu Fibonacciego do każdej historyjki, a następnie jednocześnie przedstawiają swoje szacunki, aby uniknąć efektu zakotwiczenia.

Ich jednoczesne przedstawienie zapobiega sytuacji, w której wczesne szacunki mogłyby wpłynąć na sposób myślenia innych osób. Użyj fizycznych kart Planning Poker lub narzędzi cyfrowych, które są dobrym rozwiązaniem w przypadku zespołów zdalnych. 

Celem jest zapewnienie aktywnego udziału wszystkich osób. 

5. Przeprowadź dyskusję z członkami zespołu i wspólnie ustalcie wartość punktową

Korzystanie z metody Planning Poker może stać się interesujące, gdy uczestnicy nie zgadzają się co do szacunków. Jeśli jedna osoba mówi „3 punkty”, a inna „8 punktów”, zazwyczaj oznacza to, że mają różne podejście do pracy. 

W przypadku znacznych rozbieżności w szacunkach należy poprosić osoby, które przypisały najwyższe i najniższe wartości, o wyjaśnienie swojego toku rozumowania. Często osoba, która przypisała wysoką wartość, dostrzegła złożoność, której inni nie zauważyli. 

Z drugiej strony osoba, która podała niską wartość, może znać skrót, który ułatwi wykonanie zadania. 

Kontynuujcie dyskusję i ponowne głosowanie, aż zespół osiągnie rozsądny konsensus.

6. Śledź prędkość i dostosowuj szacunki na przestrzeni czasu

Prędkość zespołu, czyli średnia liczba punktów historyjek ukończonych w każdym sprincie, jest cennym narzędziem do planowania, gdy dysponujesz danymi z kilku sprintów. Wskaźnik ten pomaga zrozumieć możliwości zespołu i stanowi podstawę do dokładniejszego planowania punktu odniesienia projektu.

Śledź zarówno prędkość sprintu poszczególnych osób, jak i średnie kroczące, aby uwzględnić naturalne wahania. Wykorzystaj dane dotyczące prędkości podczas przyszłych dyskusji dotyczących szacunków. 

Jeśli zespół konsekwentnie nie doszacowuje niektórych rodzajów pracy, uwzględnij to w swoich szacunkach. Ciągłe doskonalenie pomaga z czasem zwiększyć dokładność szacunków.

Najczęstszym problemem związanym z implementacją punktów historyjki Fibonacciego jest niespójne oszacowanie, gdy podobne zgłoszenie otrzymuje różne wartości punktów w zależności od analityka. Można sobie z tym poradzić, organizując regularne sesje kalibracji zespołu w celu przeprowadzenia przeglądu ukończonych prac i omówienia dokładności pierwotnych szacunków.

Kolejnym wyzwaniem jest przetworzenie punktów historyjki bezpośrednio na szacowany czas. Lepiej skupić się na trendach dotyczących prędkości i zobowiązaniach związanych ze sprintem.

Alternatywne dla ciągu Fibonacciego punkty historyjki

Chociaż punkty historyjki Fibonacciego dobrze służą w wielu zespołach, nie są jedynym sposobem szacowania Agile. Oto najpopularniejsze alternatywne rozwiązania i ich porównanie:

• Skale liniowe (1, 2, 3, 4, 5): łatwiej je zrozumieć, ale zespoły często tracą czas na dyskusje, czy coś ma wartość 3 czy 4. Niewielkie różnice zachęcają do nadmiernego analizowania drobnych różnic, które tak naprawdę nie mają znaczenia.

• Rozmiary koszulek (XS, S, M, L, XL): to podejście jest bardziej intuicyjne, ponieważ każdy rozumie rozmiary odzieży. Świetnie nadaje się do wstępnych przybliżonych szacunków, ale trudniej jest matematycznie śledzić prędkość na przestrzeni czasu.

• Potęgi 2 (1, 2, 4, 8 itd.): Ta metoda tworzy podobne różnice, jak w przypadku Fibonacciego, ale w prostszy sposób. Podwajanie jest łatwe do zapamiętania, ale wielu zespołom wydaje się mniej naturalne niż ciąg Fibonacciego.

• Zmodyfikowany Fibonacci (1, 2, 3, 5, 8, 13, 20, 40, 100): ta wersja dla uproszczenia zaokrągla większe liczby. Zachowuje ona zalety Fibonacciego, jednocześnie sprawiając, że większe szacunki stają się bardziej przejrzyste i łatwiejsze do wykorzystania.

Najlepszą metodą szacowania jest ta, którą Twój zespół będzie konsekwentnie używał i uzna za cenną podczas planowania.

Jira zapewnia doskonałą wbudowaną obsługę punktów historyjek opartych na ciągu Fibonacciego, co ułatwia wdrożenie tego podejścia do szacowania bez dodatkowych narzędzi lub złożonej konfiguracji. Platforma zawiera zwinną funkcjonalność Planning Poker, śledzenie prędkości i funkcje planowania sprintu, które płynnie współpracują z szacowaniem punktów historyjek.

Skorzystaj z możliwości raportowania w Jirze, aby monitorować trendy prędkości swojego zespołu i rozpoznać możliwości poprawy procesu szacowania. 

Chcesz przekształcić dokładność szacowania swojego zespołu? Zacznij już dziś od punktów historyjek opartych na ciągu Fibonacciego w Jirze i zobacz, jak przemyślane i oparte na współpracy szacowanie może wpłynąć na efektywność zwinnego zarządzania projektami.

Pobierz Jira za darmo