Tradycyjny hosting na komputerach dedykowanych zapewnia bezpośredni dostęp do sprzętu i kontrolę jego specyfikacji przez Internet. Nie oferuje jednak zwirtualizowanego przetwarzania, urządzeń sieciowych ani pamięci masowej. W przypadku hostingu na komputerach dedykowanych zdalny dostęp jest przyznawany i przekazywany klientowi, który następnie loguje się zdalnie do maszyny i konfiguruje ją. Rozwiązanie to może zapewnić wyższą wydajność niż IaaS w przypadku takich zadań, jak obliczenia na procesorze graficznym, obliczenia wysokowydajne czy analityka. Nie oferuje jednak korzyści wynikających z IaaS, w tym możliwości szybkiego udostępniania i skalowania zasobów.

Na tym modelu została z kolei oparta usługa hostingu „udostępnianego” / „wirtualnego”. Hosting udostępniany wykorzystuje wirtualizację do podziału pojedynczego urządzenia na oddzielne maszyny wirtualne. Wirtualizacja jest procesem na poziomie systemu, w ramach którego takie zasoby jak pamięć RAM, procesor, dysk czy urządzenia sieciowe mogą zostać zwirtualizowane i przedstawione jako wiele indywidualnych zasobów. Umożliwia to hostowanie wielu dzierżawców na pojedynczej maszynie zupełnie tak, jakby pracowali na osobnych urządzeniach.

Rozszerzenie skali hostingu wirtualnego i na komputerach dedykowanych do poziomu centrów danych lub infrastruktury klastrowej daje efekt w postaci IaaS. Zamiast jednej maszyny do postaci indywidualnych jednostek obliczeniowych może zostać zwirtualizowany cały klaster serwerów.

Zdalna konfiguracja i udostępnianie pełnych infrastruktur do serwerowni w ramach IaaS stanowi podstawę przetwarzania w chmurze. Oprócz dostarczania zasobów systemów operacyjnych IaaS oferuje takie pełnowymiarowe, wstępnie skonfigurowane zasoby infrastruktury, jak moduły równoważenia obciążenia, zarządzanie DNS, serwery poczty elektronicznej, bramki zabezpieczające itd. Elementy te są często drogie i kosztowne w utrzymaniu w postaci stacjonarnej.

Obecnie wiele rozwiązań IaaS oferuje w ramach udostępnianej infrastruktury hosting kontenerów, czyli model „kontenery jako usługa” (CaaS). CaaS to hosting kontenerów oparty na IaaS, który umożliwia programistom i działom IT przesyłanie, organizowanie, uruchamianie, skalowanie i zarządzanie kontenerami za pomocą wirtualizacji opartej na kontenerach. W ramach CaaS podstawowym zasobem, zamiast maszyn wirtualnych, są kontenery.

Wśród przykładów usług IaaS można wymienić Amazon Web Services (AWS), Microsoft Azure, Google Cloud, DigitalOcean czy Linode. Do platform, które oferują lokalne rozwiązania IaaS, należą Amazon Outposts, Azure Stack i Google Anthos. Jeśli Twoja firma chce zbudować własną infrastrukturę IaaS, istnieje kilka popularnych rozwiązań, np. OpenStack, VMware vCloud i Azure Stack.

IaaS, PaaS i SaaS to różne warstwy stosu usług chmurowych. IaaS jest warstwą dolną, zapewniającą infrastrukturę bazową do tworzenia modeli PaaS i SaaS.

PaaS to infrastruktura umożliwiająca rozwój aplikacji. Daje programistom dostęp do zarządzanych ekosystemów języków programowania oraz baz danych, w których mogą automatycznie wdrażać swój kod aplikacji. Dzięki temu programiści są w stanie skupić się na swoich głównych zadaniach zamiast na utrzymywaniu infrastruktury preferowanego środowiska programistycznego. Do popularnych ekosystemów PaaS należą Ruby on Rails, Node.js Express i Python Django.

Produkty SaaS to w pełni funkcjonalne specjalistyczne aplikacje dostępne bezpośrednio z chmury, takie jak CRM, aplikacje kalendarzowe, webmail, e-commerce itp. Oprogramowanie SaaS może być zbudowane na platformie PaaS. PaaS zapewnia ekosystem języka i bazy danych, w oparciu o który programiści następnie piszą kod celem stworzenia SaaS.

IaaS umożliwia przedsiębiorstwom skalowanie zasobów infrastrukturalnych w zależności od zapotrzebowania. Jest to korzystne rozwiązanie, ponieważ wiele firm nie chce utrzymywać stałej infrastruktury i potrzebuje móc ją dostosowywać do bieżących warunków. IaaS zapewnia zespołom programistycznym większą autonomię w zakresie zgłaszania zapotrzebowania na zasoby w zależności od potrzeb, bez konieczności ręcznego wykonywania tej czynności przez administratora systemu. To prowadzi do obniżenia kosztów zatrudnienia i pozwala zespołom DevOps działać zwinnie.

Do powodów, dla których przedsiębiorstwo może chcieć wdrożyć IaaS, można zaliczyć:

• Tarcia i opóźnienia przy próbie skonfigurowania czy zgłaszania zapotrzebowania na nowe zasoby sprzętowe
• Wysokie koszty infrastruktury, które nie są proporcjonalne do faktycznego wykorzystania
• Niemożność szybkiego dostosowania się do gwałtownych wzrostów zapotrzebowania
  

Jeśli Twoja firma nie korzysta z własnej infrastruktury IaaS, czeka ją proces przyswajania informacji oraz koszty dostosowania. Łatwiejsze może być skorzystanie z popularnej oferty IaaS innej firmy, co pozwala zaoszczędzić koszty związane z zakupem sprzętu potrzebnego do instalacji IaaS. Nauka korzystania z interfejsów API platformy innej firmy oraz migracja istniejących zasobów często stanowią wyzwanie.

Niemniej wdrożenie i zarządzanie IaaS w ramach własnego centrum danych może również się okazać kosztownym i czasochłonnym przedsięwzięciem.

Istnieją dwie popularne ścieżki wdrażania IaaS. Pierwsza opiera się na opcji hostingu, w ramach której przedsiębiorstwo tworzy konto u zewnętrznego hosta IaaS. Przed wyborem dostawcy usług hostingowych należy najpierw określić faktyczne potrzeby firmy w zakresie serwerów, sieci i pamięci masowej, ponieważ poszczególni dostawcy mogą oferować dość różnorodne zakresy usług. Po wybraniu dostawcy i założeniu konta firma wskazuje elementy dotychczasowej infrastruktury, które najlepiej nadają się do migracji do nowego hosta. Powinien to być proces stopniowy.

Alternatywą jest stworzenie lokalnej architektury IaaS z wykorzystaniem istniejącego sprzętu. Polega to na wyborze platformy technologicznej IaaS, np. Openstack, VMware vCloud lub Azure Stack. Wdrożenie IaaS odbywa się przy użyciu sprzętu wydzielonego z istniejącej infrastruktury. Po zainstalowaniu i uruchomieniu IaaS należy przeprowadzić taki sam proces migracji jak w przypadku hostingu.

Model IaaS powstał na bazie historii postępu w zakresie administracji systemów i zarządzania sprzętem. Zapewnia firmom wszelkich rozmiarów dostęp do szerokich zasobów technologicznych bez konieczności zakupu, utrzymywania i zarządzania infrastrukturą lokalną. Dzięki temu nawet najmniejsze start-upy uzyskały dostęp do infrastruktury na poziomie korporacyjnym, co znacznie przyczyniło się do rozwoju innowacyjności.